10-27 Ιουνίου 2017, 8ο Πανευρωπαϊκό Ανοιχτό Πρωτάθλημα Μπριτζ, Μοντεκατίνι: Η ελληνική ομάδα ανεβαίνει στο δεύτερο σκαλί του βάθρου κατακτώντας το αργυρό μετάλλιο
Από αριστερά: Πέτρος Ρούσσος, Ντίνος Δοξιάδης, Κώστας Κοντομήτρος, Τάσος Κουκουσέλης, Άρης Φίλιος, Γιάνκος Παπακυριακόπουλος (παίζων αρχηγός)
Τετάρτη 21 Ιουνίου, 11:00 π.μ. - 09:00 μ.μ.: Όλοι οι Έλληνες μπριτζέρ χαμένοι μέσα σε οθόνες κινητών και υπολογιστών. Απόλυτα ταυτισμένοι με τους 6 ήρωες τους, να ξαναζούνε 30 χρόνια μετά, μέρες του τελικού του Eurobasket. Ο Πίου να μεταδίδει ζωντανά στο ΦΒ λεβέ προς λεβέ. Στον τοίχο του να σχολιάζουν όλοι από εικονικές κερκίδες γεμάτες ασφυκτικά. Τα συναισθήματα να αλλάζουν συνεχώς, όλα εκτός από ένα, αυτό μίας απίστευτης ευφορίας: Η Ελλάδα στον τελικό! Ακόμα δεν είχαμε προλάβει να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει ή καν τι έχει συμβεί, την απίστευτη είσοδο στην 16άδα, το αυτόματο άγχος για τη συνέχεια, τη μόνιμη γκρίνια για αδικία, την απαραίτητη συνωμοσιολογία, τον ταυτόχρονο συντονισμό όλων ανεξαιρέτως στην εμφάνιση της γνωστής φρίκης που τρώνε οι μπριτζέρ, το οποίο μεταφράζεται στο να ζουν τη μέρα της μαρμότας, αν πρόκειται να μην χαλάσει το γούρι... Τα συναισθήματα σε κάθε διανομή, τόσο έντονα που προκαλούσαν ταχυκαρδίες, να διαδέχονται το ένα το άλλο, με κυρίαρχα αυτά της αγωνίας και μιας γλυκιάς προσμονής Όλα τα συναισθήματα που ζούμε στους αγώνες, η εναλλαγή των οποίων συγκρίνεται μόνο με αυτά που δημιουργούν τετράωρες ταινίες με στοιχεία θρίλερ, αλλά στον υπερθετικό βαθμό γιατί τώρα το διακύβευμα ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο από οτιδήποτε αντίστοιχο αλλά και γιατί στο μπριτζ, ο θεατής παίζει ταυτόχρονα και ο ίδιος με τα ίδια φύλλα, εικονικά μεν, με τα ίδια ψυχοσωματικά επακόλουθα δε. Οι κίμπιτζερ στο μπριτζ, προβλέπουν ότι θα γίνει κάποια φάση αλλά δεν ξέρουν πότε και πώς. Μέχρι να συμβεί αυτή, κάνουν σενάρια για τις πιθανές συνέχειες. Όταν σώσει και τελειώσει η διανομή, συνήθως είναι ψυχικά και σωματικά ράκη από ένα κακό αποτέλεσμα ή σφυρίζουν εικονικές "λήξεις" όταν τα πράγματα είναι υπέρ μας. Αυτό πολλαπλασιάστε το επί 14 και μετά επί 4 και τώρα θα μπορέσετε να ερμηνεύσετε το πάθος του αντικειμένου από κάποιους... Εν τω μεταξύ, ασημόχρυσες λάμψεις να βγαίνουν από την οθόνη και να μας ζαλίζουν... Σαν άυλες οντότητες στους ώμους των παικτών μέσα σε ένα εικονικό δωμάτιο, που έχουν το πολυπόθητο χάρισμα να βλέπουν και τα τέσσερα χέρια, ουρλιάζαμε στα αυτιά των άβαταρ, μήπως μας ακούσουν οι δικοί μας στο Μοντεκατίνι... Μία υπέροχη διαδρομή που την παρακολουθήσαμε βήμα - βήμα, μία ανεπανάληπτη στιγμή για το ελληνικό μπριτζ...μέχρι την επόμενη!
Επίσημη σελίδα των αγώνων.
