Blue Team

Η Blue Team το 1958

Πίσω: D’Alelio, Belladonna, Perroux, Forquet

Μπροστά: Chiaradia, Siniscalco, Avarelli

Η θρυλική Squadra Azzurra των Ιταλών είναι, χωρίς αμφιβολία, η σπουδαιότερη ομάδα στην ιστορία του παιχνιδιού.  Υπήρξε η απόλυτη κυρίαρχος στον χώρο για 1,5 δεκαετία και επέστρεψε, μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, για να κατακτήσει 3 ακόμα Bermuda Bowls και μία Ολυμπιάδα. Ξεκινώντας μία ξέφρενη πορεία που άρχισε το 1956 και συνεχίστηκε για πάνω από μία δεκαετία, έχτισαν το απόλυτο ρεκόρ νικών:  4 συνεχόμενοι Ευρωπαϊκοί τίτλοι, 10 συνεχόμενα Bermuda Bowls και 3 διαδοχικές Ολυμπιάδες!

Bermuda Bowl 1963:

Chiaradia, Belladonna, Garozzo, Perroux, Forquet, d'Alelio, Pabis Ticci

To όνομα της προήλθε από την selection του 1956, όταν η Blue Team νίκησε την Red Team. Ως πνευματικός πατέρας και καθοδηγητής της ομάδας θεωρείται ο προπονητής της, Carl Alberto Perroux: τεχνικός επίτροπος της Ιταλικής Ομοσπονδίας, ο οποίος αναλαμβάνοντας για πρώτη φορά καθήκοντα το 1950, είδε την ομάδα του να στέφεται Πρωταθλήτρια Ευρώπης αμέσως μετά.
H απογοήτευση που ακολούθησε στην συνέχεια, λόγω της αποτυχίας στο Παγκόσμιο, ώθησε τους Ιταλούς στην ολοκληρωτική ανασυγκρότηση των αγοραστικών τους συστημάτων και σε ενδελεχή μελέτη του παιχνιδιού. Πάντα κάτω από την καθοδήγηση του Perroux, οι Ιταλοί αφιέρωσαν εαυτούς στην δημιουργία καινοτόμων πρακτικών, από την οποία προέκυψαν δύο από τα πιο ακριβή συστήματα που έχουν ποτέ εμφανιστεί, το Napolitan και το Roman. Ο ριζοσπαστικός τρόπος αντιμετώπισης των αγορών σε συνδυασμό με την άριστη τεχνική παικτών όπως οι Walter Avarelli, Giorgio Belladonna, Eugenio Chiaradia, Massimo D' Alelio, Benito Garozzo, Pietro Forquet, Camillo Pabis-Ticci και Gugliemo Siniscalco οδήγησαν στην μεγαλειώδη πορεία της ομάδας στην συνέχεια.

Οι Ιταλοί δεν χρειάστηκε να περιμένουν πολύ για να πάρουν εκδίκηση για το χαμένο Bermuda Bowl του 1951. Με αφετηρία το 1957 και αρχηγό τον Perroux, πήραν τα σκήπτρα του παιχνιδιού και τα κράτησαν για μία αξιοσημείωτα μεγάλη σειρά ετών: 10 συνεχόμενα Παγκόσμια (1957-69) και 3 διαδοχικές Ολυμπιάδες (1964-72). Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, επέστρεψαν στην κορυφή κερδίζοντας 3 ακόμα Παγκόσμιους Τίτλους.

Ο μοναδικός παίκτης ο οποίος ήταν παρών και τις 13 χρονιές που οι Ιταλοί στέφθηκαν Παγκόσμιοι Πρωταθλητές ήταν ο Giorgio Belladonna. Ως εξέχων θεωρητικός του παιχνιδιού, ήταν ο πρωταρχικός σχεδιαστής του Roman Club (αγοραστικό σύστημα που βασίζεται σε "κοντό σπαθί" και σχεδιάστηκε στην Ρώμη από τον ίδιο και τους συνεργάτες του) και στην συνέχεια συνεργαζόμενος με τον Benito Garozzo (μαζί δημιούργησαν το πιο θρυλικό ζευγάρι στην ιστορία του μπριτζ) τελειοποίησαν το σύστημα τους, δημιουργώντας το Super Precision, μία σύνθετη μέθοδο που βασιζόταν στο δυνατό άνοιγμα 1 σπαθί.

Η δεύτερη σχολή που αναδείχτηκε το ίδιο διάστημα ήταν η Ναπολιτάνικη των Chiaradia και Forquet, οι οποίοι εφηύραν το Neapolitan Club, βασιζόμενο στο δυνατό σπαθί. Στην συνέχεια το σύστημα εξελίχθηκε από το νέο μέλος της ομάδας, τον Garozzo, ο οποίος το τελειοποίησε στο  Blue Club, μέθοδος που έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής σε παγκόσμιο επίπεδο τα επόμενα χρόνια.
Η εντελώς νέα προσέγγιση στις αγοραστικές ακολουθίες, ήταν η μία από τις παραμέτρους που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην κυριαρχία των Ιταλών. Το δυνατό σπαθί, οι αγορές canapé, τα light ανοίγματα και παρεμβολές, έδιναν σημαντικό προβάδισμα στους Μπλε, έναντι των άλλων ομάδων, συμπεριλαμβανομένων και των συντηρητικών Αμερικάνων. Δεν ήταν λίγες οι φορές που παίκτες άλλων ομάδων έκαναν παράπονα για το στυλ των Ιταλών και αρκετοί προσπάθησαν να αποδώσουν το εκπληκτικό σερί νικών σε παράτυπες τακτικές.

Η αλληλουχία των επιτυχιών στο παγκόσμιο στερέωμα συνεχίστηκε μέχρι το 1969, όταν τα μέλη της ομάδας ανήγγειλαν την διάλυση της. Εν τω μεταξύ, είχαν ήδη κάνει την εμφάνιση τους οι Αμερικανοί Dallas Aces, οι οποίοι στα Bermuda Bowls του '70 και '71 κατάφεραν να κερδίσουν το τρόπαιο, απόντων των Ιταλών. Οι Μπλε επανήλθαν και κατέκτησαν την Ολυμπιάδα του '72 και τα Bermuda Bowls των '73 και '74, κάθε φορά νικώντας στον τελικό τους Αμερικάνους. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και την επόμενη χρονιά, όταν οι Aces είχαν πλέον αποσυρθεί. Το 1976 ήταν η χρονιά που έληξε η κυριαρχία των Ιταλών στο παγκόσμιο μπριτζ, με τους Αμερικάνους να κατακτούν το Bermuda Bowl και τους Βραζιλιάνους την Ολυμπιάδα.

Η ατέρμονη κατάκτηση τροπαίων από τους Azzurri, εμβληματική της παγκόσμιας υπεροχής τους, είναι ένα γεγονός που πολύ δύσκολα θα επαναληφθεί από άλλη ομάδα. Οι Ιταλοί πάντως συνεχίζουν να βαδίζουν στα βήματα των θρυλικών παικτών εκείνης της περιόδου, έχοντας σημαντική παρουσία σε όλες τις μεγάλες παγκόσμιες και ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με πιο πρόσφατη επιτυχία την κατάκτηση του τελευταίου Bermuda Bowl στο Μπαλί, πριν λίγες μέρες. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι 8 από τους 12 παίκτες του τελικού της διοργάνωσης ήταν Ιταλικής καταγωγής όπως άλλωστε και το ότι οι 5 από αυτούς είναι πρώτοι στην παγκόσμια κατάταξη της WBF (Fantoni, Nunes, Duboin, Vercace και Lauria)